Model 1954

Model 1954

Zaterdagavond in Santa Ana (Sonora, Mexico). Een gehucht waar de rijksweg zich splitst richting uiteindelijk kust (Zee van Cortez) en binnenland. De rijksweg houdt op voor het gehucht, wringt zich door de enige geasfalteerde straat van Santa Ana en krult om een heuvel om daar als twee rijkswegen verder te gaan. Door de hoofdstraat trekt een oneindeige stoet vrachtwagens, autobussen, afgeladen pick ups en een enkele personenwagen. Het licht van de koplampen toont het stof vermengt met benzinedampen van de volgas optrekkende trucks en de dampen van de langs de hoofdstraat opgestelde eettentjes. Het geurt naar benzine, rubber en vlees. Overal zijn zwerfhonden en -katten. Het enige treinspoor snijdt dwars door de hoofdstraat met een onbewaakte overweg waarvan het licht continue rood knippert. Een goederentrein hoor ik ver voor het dorp starten met toeteren en tegen de tijd dat de trein bij de overgang is staat iedereen keurig stil. Veel cowboyhoeden, baseballpetjes en wollen mutsen, het is tenslotte winter. Na mijn steak waar een gemiddeld gezin een aardige maaltijd aan zou hebben loop ik de hoofdstraat af. Aan het einde van de straat, verlicht de maan het silhouette van een cactuslandschap in het donker van de nacht. Ik ben in Mexico!

Mijn grensovergang (Lukeville, Sonayta) duurt lang. Een boomlange zwarte dounier moet mijn carnet afstempelen en invullen en ondertussen geboeide Mexicanen begeleiden. Tegelijkertijd gaat een ambulance met loeiende sirene door de grens, hij verontschuldigt zich want het gaat allemaal nogal hectisch. Een carnet is voor hem lang geleden, maar hij is praktisch aangelegd en vraagt mij waar en wat hij moet stempelen. Na het tussendoortje met het afvoeren van de opgepakte mensen vindt hij zijn stempel en kan ik door naar de Mexicaanse douane. No problemo, formulier invullen en betalen. Betalen doe je bij de bank aan de overkant van de weg. Bank is een groot woord voor een vierkant hol in een gebouw dat ook nog ergens anders voor dient. Het wisselgeld komt uit plastic broodzakjes uit de bureaulade. Met betalingsbewijs stempelt de douanier mijn formulie af en ben ik officieel in Mexico. Nu nog een (tijdelijke) importvergunning voor de motor, aan het systeem met een carnet doet Mexico en de andere landen in Centraal Amerika niet mee. Een importvergunning is te verkrijgen bij de controle buiten Sonayta. Als ik vraag of dit ook op de route naar Puerto Penasca, wordt dat door twee douaniers bevestigt. Gewoon doorrijden naar Puerto en daar valt het niet te missen. Op een routine politiecontrolepost even buiten de stad vraag ik dit nog een keer. Eveneens een bevestigend antwoord. Puerto Penasco is mijn eerste stad en ondanks dat veel Amerikanen hier een tweede huis aan het strand hebben, lijkt het me echt Mexicaans: een rood stiplicht betekent niet perse dat je moet stoppen, een stopbord betekent vooral dat je verwacht dat de ander stopt zodat jij door kan rijden, soms zijn verkeersdrempels aangegeven. Er is veel te doen maar geen immigratie en importstation. Tot vijf keer toe vraag ik dit en alle antwoorden zijn hierover verschillend.

De volgende dag moet ik terug naar de grens om de andere weg te nemen om de vergunning te halen, het kan bijna niet anders dat daar het station moet zijn. Dat betekent 100 km terug. Dwars door de woestijn (Desierto de Altar, oefenplaats voor maanlanding voor astronauten in de jaren ‘60). Het waait hard en ik heb de volle route de wind tegen. In de 100 km zijn twee bochten aangemaakt. Het is een kaarsrechte streep door zand, laag struikgewas en in de verte roodachtige bergen (vulkaan). Eenmaal op de enige andere weg vanuit Sonoyta vindt ik na 30 km het importstation. Mijn kentekenpapieren zorgen voor veel verwarring. Een VIN-nummer heeft de motor niet maar het framenummer accepteert de beambte. Maar dan het model. Op het kenteken heeft de Nederlandse beambte destijds Cuberator ingevuld, waarschijnlijk als goedbedoelde poging voor Liberator. Dat herkent de computer niet. Mijn voorstel om het bouwjaar te nemen vindt instemming. Onderaan bij ‘opmerkingen’ op het kentekenbewijs staat bouwjaar 1946 maar op een paar regels daarboven staat 1954 bij datum afgifte deel 1. Zo goed als mogelijk probeer ik in het Spaans duidelijk te maken dat de motor uit de oorlog is en pas in 1954 officieel als burgerfiets de weg op kwam. Na overleg tussen drie ambtenaren besluit men dat het model 1954 is. Svp betalen en wegwezen.

7 Responses to “Model 1954”

  1. Roy van Hutten zegt:

    Zouden ze daar, als het niet duidelijk was wat mijn geboortejaar is, ook genoegen nemen met de afgiftedatum van mijn paspoort? Dat zou jaaaaren schelen!

    Veel succes en plezier met het vervolg van de reis…

    Roy van Hutten.

  2. ariena zegt:

    Hoi Jan Gerben.
    ,
    11Januari 2009

    Vanmorgen zag ik je verslag. Dat ik natuurlijk eerst las voor ik naar de kerk ging.
    Was je in Santa Ana. Dat ligt toch in Texas bij Houston. Bruce heeft in 1970 een Song Santa Ana geschrven. Het staat niet op “Before the fame, Je kunt de tekst vinden in Songs, Als je wil weten hoe het klinkt, kom je maar eens bij mij. Santa Ana is ook een sterke strorm in die buurt.
    met mij gaat het goed, Ondanks de gladheid loop ik overal heen.
    Red je het met dat beetje Spaans? Of verstaan ze ook Engels.
    Ik ben blij dat je langs de kust rijdt. Dat is beter als die woestijnen.
    Lees je, je gewone mail ook nog, Ik hoop van wel.

    Veel succes met het vervolg dan de reis,

    Groetjes van Ariena

  3. Dan and Mary zegt:

    Hooray – you survived another border encounter, and in Spanish, too. One might think that border officials would have some English skills (?) By the way, Google translation service is SO much better than worldlingo.

    It was nice to get a phone call from Michelle to update us on your progress. Also good news that she got the job.

    I hope you have found warmer weather by now. It’s in the 60s (F) here and bright sunshine.

    Your stories about gifts/ pins and the kindness of strangers are quite lovely. Do keep writing those, because you will want to remember them years from now. And you will be able to remember the kind faces and which pin came from which little town.

    May all the faces you meet be friendly ones. We miss you!

  4. Ton Dekker zegt:

    Dag dokters.
    Hier heb ik weer wat meer tijd om te reageren.
    Dit omdat de dooi ernstig is ingetreden en dus elke avond ijspret op de ijsbaan voorbij is.
    Afgelopen zaterdag nog ff met Sam samen bij de fam. Hol in de Vlist wezen schaatsen.
    Avonds nog mee gedaan aan de Moordrechtse versie van curling, het strijkijzer gooien.
    Zondag over het kanaal naar Nieuwerkerk gelopen en over was het met het schaatsen en het ijs.
    Goed om te lezen dat je toch verder naar het zuiden afzakt.
    Ik denk dat het grote avontuur je verder zal toe gaan lachen.
    Als ik lees over de grootte van je steak, zal mijn late uitvoering van de Buck 110 je nog wel eens van pas komen.
    En als je hem niet voor steaks nodig hebt, dan kan je hem altijd nog gebruiken om je Linkert mee af te stellen,je nagels schoon te maken, te bbqen, te jagen op woestijnmuizen, hout mee te snijden of hem gewoon bij je dragen.
    Nou jongen ik ga je horen en zien.

    gr Ton

Leave a Reply

Kommentare zu diesem Post abonnieren.