Ei

Ei

‘Ei!’.

‘Ei dat je bent’.

‘Waarom heb je geen geld geboden?’

‘Ei!’.

Rafa is aan het woord.

‘Tja, antwoord ik, dat zit simpelweg niet in me om dat te doen’

Een kort uittreksel van de conversatie tussen Rafa en mij.

Rafa geeft zijn reactie als ik woensdag 11 augustus terugkom van de DAS (Binnenlandse Veiligheidsdienst) in de werkplaats van de Harlsita’s en hij hoort dat mijn visum verlenging geweigerd is. Ik was daar voor mijn laatste maand verlenging. Iedere maand een bezoek voor een verlenging. De dagen dat ik hier was in januari zijn van mijn verlenging afgetrokken. Dat betekent dat ik uiterlijk 20 augustus het land moet hebben verlaten. Nog erger, de vergunning voor de motor is gekoppeld aan mijn visum. Dat betekent dat ook de motor de grens over moet zijn. De beambte (grote ketiing met ‘DAS detective’) weet dat ik hier ben met een Harley. Hij weet dat hij me een probleem bezorgt. Eerder was me verteld dat de uiterste datum 12 september is. Hij kan een uitzondering maken. Het antwoord blijft nee. Zijn vrouwelijke baas regaeert nog onsympathieker.

‘Buitenlanders maken al genoeg gebruik van dit land’ zegt ze, en werpt een blik van minachting op mij als Diana een poging waagt. ‘Het is niet mijn probleem’ zegt ze en loopt weg.

De vergunning voor de motor vraag ik bij de douane daarna op dezelfde dag (11 augustus) aan. Niet klaar op 12, niet klaar op 13, op 14 en 15 is het weekend, 16 een feestdag. Naar verwachting kan ik de vergunning (alleen persoonlijk) afhalen bij de douane in Medellin op 17 augustus. Dit bemoeilijkt het transport van Betsy. Vanaf dinsdagmiddag kan ik pas op pad. Als ik na 20 augustus een grens passeer, dan confisceert de douane de motor. Zo is de wet in Colombia. De grens naar Ecuador is 1500 kilometer verder. Panama is per boot of vliegtuig bereikbaar. Ik was al een week of twee geleden begonnen met het regelen van het motortransport. De korte vergunningsperiode zet opeens fors fors druk op die ketel. De transporteurs reageren traag of houden me aan het lijntje en komen dan met niets. Sinds zaterdagmorgen heb ik nu 1 serieuze offerte op zak om de motor op 20 augustus van Bogota naar Amsterdam te laten vliegen.

Mijn gedachte is om via Bogota te gaan en de motor en mezelf op een vliegtuig zien te krijgen. Niets is zeker. Ik ga dinsdag op pad richting Bogota. Hopelijk lukt het om de motor op een transportvlucht te krijgen aanstaande vrijdag en dan moet ik daar achteraan zien te vliegen. Ondertussen afscheid. Oef.

Kleine aanvulling: inmiddels is het dinsdagmorgen 17 augustus en heeft de douane een foutje gemaakt in de vergunning, ik moet nu wachten op een nieuwe. Geen idee of dat deze morgen gaat lukken. Motor staat klaar om richting Bogota te gaan maar zonder originele vergunning heeft dat geen enkel nut.

2 Responses to “Ei”

  1. supreme zegt:

    I wish to show thanks to this writer just for bailing me out of such a predicament. After scouting through the the web and getting advice which are not powerful, I figured my entire life was gone. Being alive devoid of the strategies to the difficulties you have fixed by way of this report is a critical case, as well as those which may have in a wrong way damaged my entire career if I had not noticed your blog. Your actual knowledge and kindness in playing with every aspect was valuable. I’m not sure what I would have done if I hadn’t come across such a step like this. I’m able to at this point relish my future. Thanks for your time so much for this skilled and results-oriented help. I won’t be reluctant to recommend your web sites to anyone who desires recommendations about this area.

Leave a Reply

Kommentare zu diesem Post abonnieren.