Granada, Nicaragua, 17 juli 2009
De weg vanaf de Casares aan de kust is verlaten. Het verrast me als ik na een heuvel een politie post zie. Ik stop op hun aangeven. Geen schaduw, het is heet en de papierwinkel is opgeborgen, niet handig. Als eerste overhandig ik m´n internationaal rijbewijs. Fout, dat blijkt verlopen (slechts 1 jaar geldig, hoe handig deze geldigheidsduur), psychologisch gezien kom ik op achterstand en zij groeien in hun rol. Mijn gewone Nl-rijbewijs levert een probleem op. In combinatie met het internationale rijbewijs en mijn kenteken papieren kunnen zij niet ontdekken of mijn rijbewijs geldig is voor Betsy. Op mijn kentekenpapieren (deel 1 uit 1954) ontbreekt namelijk een gewicht en op de vertaling staat bij de categorieen een gewicht ingevuld. Ze geloven me half om half als ik aantoon dat de motor al 10 jaar in mijn bezit is, dat het rijbewijs in orde is. Daarna blijft het tobben. De tijdelijke motor importvergunning is verlopen, dat weet ik. De boete is 1 USD per dag te voldoen als ik de grens overga, ook dat weet ik, maar als je niet op weg bent naar de grens kan de politiekapitein die ik eerder daarover sprak me geen helder antwoord geven over wat de boete is of anders mogelijk is (inbeslagname). Maar dan mijn visum, ook dit blijkt verlopen. Hun conclusie is simpel, `jij en de motor zijn illegaal in Nicaragua´, ik verblijf illegaal in het land! Geeft een raar gevoel van binnen om twee politie-agenten dit tegen je te horen zeggen en te herhalen. Vervolgens kom ik een soort kruisverhoor terecht, waar vandaan, waar naar toe, hoe lang etc etc. De sfeer klaart enigszins op als ze horen dat ik vanuit Brian´s huis in Casares ben vertrokken. Zij kennen Brian van zijn Harley en zijn vriendin (eveneens agent). De motor trekt vervolgens hun aandacht, de olie overal, geen electro starter etc., vooral de handschakeling van de versnellingsbak is voor hen alsof de motor van Mars komt. Al pratend trek ik een steeksleutel te voorschijn om mijn spiegel vast te zetten. Als ik de agent dat laat doen lacht hij breeduit. Het is heet en we hebben allemaal dorst. Na een klein uur mag ik voor de prijs van 2 Coca Cola vertrekken, ´no problemo´.
De papieren voor de motor zijn inmiddels ’gefikst’, mijn visum levert nieuwe problemen op. De laatste keer dat Immigracion mijn paspoort gestempeld heeft, hebben zij een fout gemaakt. Dat is nieuw voor me. Uiteraard wil daarna geen enkele beambte daar zijn handen aan vuil maken. Via Immigracion Granada, Policia Nacional, Immigracion Metrocentro Managua reis ik af naar het hoofdkwartier Immigracion Nacional in Managua en na twee dagen praten heb ik weer een geldig visum en nieuw stempel in mijn paspoort.
Komende zondag is het de viering van 30 jaar revolutie. Niet alleen extra beladen door het jubileum maar ook door de staatsgreep in Honduras neemt hier de spanning toe. Leger en politie worden volgens de onafhankelijke krant La Prensa doorgelicht op plannen voor een staatsgreep hier. De ex-president van Honduras verblijft hier en vriendje Chavez uit Venezuela is wekelijks op bezoek. De betrekkingen met de VS zijn weer naar een nieuw dieptepunt gedaald en de president, Ortega, praat alweer openlijk over een Yankee invasie, koloniaal imperialisme en andere propaganda volzinnen. De grens met Honduras is een jojo, gaat open voor een paar uur en wordt dan weer voor dagen gesloten. Demonstraties aan de grens. Nica’s komen sowieso de grens niet meer over, Honduras is bang voor een invasie vanuit hier. Beide presidenten beloven van niet, maar ondertussen verzamelt het leger zich aan beide kanten van de grens. De douanetaken zijn al door het leger overgenomen. Op tv is live te zien hoe de ex-president per vliegtuig vertrekt vanuit Nicaragua en in Honduras wordt terug gestuurd in zijn poging om het land weer in te komen. Het goederenverkeer vanuit het noorden ligt plat en vanuit Panama komt het ook niet meer verder als Costa Rica en hier. Voor de viering van de revolutie 30 jaar geleden wordt komende zondag het land plat gelegd, naast Chavez (Venezuela) zullen op zeker de geloofsbroeders Castro (Cuba) en Morales (Bolivia) acte de presence geven. De revolutie kan wel wat glans gebruiken. De crisis en staatsgreep in buurland slaan toe in het dagelijkse leven, de armoede neemt snel toe, het leger daklozen zie ik zichtbaar groeien en op straat wordt ik aangesproken of ik werk voor hen heb. Kennelijk heb ik mijn toerist voorkomen ingewisseld voor iets meer lokaals, ook de kapper vanochtend (2 USD) ziet me aan voor een Mexicaan.
Voor de viering van de revolutie zijn alle schoolkids al weken aan het oefenen. Iedere school, en dat zijn er veel want allen zijn kleinschalig, heeft zijn eigen drumband met danseresjes. Iedere dag hoor ik de school bij mij op de hoek een paar uur oefenen in de brandende zon op straat. De heftige ritmes zijn nogal anders dan dat ik me van vroeger van de KVT harmonie kan herinneren. Aanstaande zondag hoop ik er bij te zijn op het Plein van de Revolutie in Managua voor de grootschalige officiele viering. In de week daarop hoop ik verder te kunnen reizen zuidwaarts, als ik me los kan rukken hier. Dank voor alle reacties, adviezen over doorgaan of niet en verjaardagswensen. Fysiek gaat het nog steeds goed, en geestelijk ben ik er denk ik ook klaar voor om weer on the road te gaan. Na zondag daarover meer.
Jongen jongen, wat maak je toch allemaal mee. Ik zou je wel even willen vastpakken. Het is ook niet niks. Dat geregel, lullen als brugman, hopen op hulp, zo blij als een kind met een lief behulpzaam persoon, met twee stappen achteruit, maar drie vooruit, dierbaren achterlaten, hunkeren naar nieuwe. Voor mij allemaal herkenbaar, maar niet voor zo’n lange periode als bij jou. Maar wat word je hier sterker van, wat leer je hiervan. Waarvoor het allemaal is, dat zal wel duidelijk worden. Ik voel een soort van trots dat je dit allemaal doet.
Nou, het is laat, ik heb een borrel op en ben doodop, dus this was it. Ik blijf je volgen. Hoor van je.
Gerb jongen wat kan jou nu nog van je stuk brengen ha ha. We staan allemaal op het punt met vakantie te gaan of zijn al vertrokken. Als beroepstwijfelaar dub ik weer eens over van alles en nog wat als het gaat om de bestemming de mogelijkheden en de onmogelijkheden. Het is allemaal peanuts vergeleken met wat jij meemaakt, dat maakt het relativeren hier een stuk gemakkelijker. Mijn plan is Noorwegen, in mijn eentje maar ach dat hoeft geen nadeel te zijn…..toch? Hoop wel op een beetje fatsoenlijk weer. Jouw ervaringen in een ander deel van de wereld en in een heel andere situatie leert ons dat wij alleen luxe problemen hebben, alleen daarom al is het goed dat je het met ons deelt. Ik weet nu gelijk weer waarom ik moet gaan, het is goed te voelen dat we leven.
Viva la revolution…? Leve het leven.
Drive safely.
Groet Ary.
Wat een verhaal! Ik vraag mij af wat er met jouw situatie in Nederland gebeurd zou zijn Zou je er dan ook op deze manier vanaf gekomen zijn?
Wij gaan morgenochtend (zondag) naar ons vakantieadres. Ik zal voor de zekerheid alle papieren controleren.
Roy.
Hey Jan Gerben,
Wat een verhaal zeg. Je kan je goed redden hoor daar. Ik zou het allang opgegeven hebben.
Fijn dat je er weer fysiek en mentaal tegen alles opgewassen bent.
Ben benieuwd of je weg kan komen.
Heb net een ok achter de rug, wat zwaar was, maar nu weer herstelende. Duurt wel een week of 6.
En dan hoop ik op vakantie naar Italie. Niet zover als waar jij bent, maar ook even goed.
Hoop snel iets van je te horen.
Groet, Helen
Dag dokters.
Allereerst nog gefeliciteerd met je verjaardag.
Hopelijk ook daar gevierd in gepaste dronkenschap. Nou, zoals je van anderen leest, hier beginnen we allemaal aan onze vakanties. De een naar het noorden de ander naar het zuiden en de derde twijfelt nog. De vierde denkt wordt het oost of west, of gewoon thuis is het ook best.
Nog wat wetenswaardigheden uit het winderige en wat frisse Moordrecht.
Ik ben net een weekje met Sam, op de Hydra naar de loopgraven en gedenkstenen en graven van de Great War ( 1914 1918 ) geweest.
Dat allemaal in de buurt van Kortrijk, Menen en Ieper. Gerestaureerde loopgraven en kanonnen, wat een ellende moet dat zijn geweest wat een doden en allemaal zo jong.
Op de dinsdagavond wordt het ook stiller want er zijn er al diverse op vakantie.
Verder nog het volgende, ga ff zitten en hou je vast, ik heb een Night
Rod Special gekocht. Je weet wel een Porsche op 2 wielen. Dat geeft wel een nieuwe dimensie aan het motorrijden. Wel gaaf hoor met zo,n Rod blazen. No limits man. Dat was het wel zo,n beetje in vogelvlucht.
Het ga je goed en see you. (maybe soon).
Ton
Hi Jan Gerben
We hope your birthday was happy…that you celebrated in style and with wonderful friends. How great, finally, that both you and Betsy are feeling well! It is amazing to hear your stories, especially the unique perspective on events that we only see through the eyes of a TV journalist. Also, of course, your never-ending border-crossing adventures. If you ever miss a blogging date, you know we will fear that you have landed in prison.
In Oakland, we are enjoying the perfect summer weather. We probably didn’t tell you that Kathy and John are engaged to be married, though where and when they will actually do it is still a mystery. She has finished her graduate program and is looking for a job – not the perfect place to be when education is the biggest victim of California’s financial chaos.
Kathy Frank and I are going to Kentucky to spend some time with very dear but distant family members, then Dan and I are driving to Santa Fe to see some countryside on the way to a wedding – Tom and Stacy’s – Tom is John’s brother, they were among the cast of thousands as Thanksgiving dinner.
If you ever need anything, call 510-593-6804 (cell phone – better than home phone). We both send lots of love and wishes for your safety and good health.
The gang at Kaye’s is fine – I’ll leave it for Dan to tell you more stories about them.
Cheers & hugs – Mary
buy cialis generic https://cialisee.com/ – can i buy cialis without prescription pay pal cialis l\’espresso