Antiqua, 17 maart 2009
Guatemala Ciudad is groot, enorm, drie miljoen inwoners, verdeeld in 11 “zona’s”. Het adres van de enige Harley-dealer in Guatemala, agencia de H-D op z’n Spaans, wat ik heb bevindt zich in zona 9. Na de reis met de Bomberos naar het ‘Hospital de mental salud’ (zeg maar open en gesloten inrichting) weet ik dat het verkeer een enorme heksenketel is. Zonder veel verkeerssignalering en bewegwijzering is het een uitdaging om het agencia te vinden. Met slechts 1 keer vragen vindt ik zona 9. Na nog een keer vragen bij de Shell ben ik ongeveer in de buurt. Een vriendelijke motorrijder brengt me uiteindelijk bij het agencia, ‘O.C. Jones Motorcycle Company Guatemala’. Met vijf motoren in de showroom, wat t-shirts en andere hebbedingetjes wordt de zaak gedraaid met (eveneens) vijf man personeel. Ik had gehoopt originele olie hier te vinden. Sinds Phoenix, Arizona heb ik geen Harley-dealer meer gezien (Mexico heeft 11 agencia’s op 110 miljoen inwoners maar geen op mijn route) en mijn voorraad olie is bijna op. Helaas. Geen geschikte olie. ‘Of ik tijd heb om te wachten?’ Uiteraard, ik word onthaald met koffie (die net zo sterk is in Guatemala zoals wij dat gewend zijn), heel veel schouderklopjes, alle personeelsleden met de motor op de foto van de mobiele telefoons en vooral heel veel enthousiasme. Hoe kan ik dan niet wachten? Dus gaat Hugo, de mecanico, na de gezamenlijke lunch met zijn motor op pad om olie te halen. Geen genuine H-D olie, maar Quaker State ‘made in USA’ voor een prettig prijsje.
Gedurende de dag trekt een veelkleurig palet aan motorrijders voorbij. Met Juan en Sabine, Duitser/Guamalteek en volledig Duitse, ga ik mee op weg naar hun huis langs de carretara (snelweg) naar El Salvador, een ‘optrekje’ op een landgoed zoals ik er nog niet veel gezien heb. Die avond hebben zij een bbq-diner met vrienden. Het gesprek voltrekt zich in Spaans, Duits en Engels en gaat voornamelijk over Guatamala, buurlanden en de ontwikkelingen in Centraal Amerika. Iets wat ik mij niet eens zo zeer had gerealiseerd, maar als ik vertel over mijn ervaringen bij de Bomberos, levert dat veel verwondering op. Een buitenlander die mee loopt met de Bomberos Voluntarios is bijzonder. De Bomberos staan in hoog aanzien. Diverse verhalen daarover passeren de revue en komen er vooral neer op bewondering voor de ijzeren reputatie van onkreukbaarheid (bijzonder in dit land) en hulpvaardigheid zonder onderscheid. Uit ervaring weet ik dat de Bomberos altijd als eerste op de plaats des onheils zijn en al op weg zijn naar ziekenhuis voordat eventueel politie er aan te pas komt of om de hoek komt kijken. De gastvrijheid van mijn Duitse gastheer en dame is geweldig en voor het eerst sinds de USA heb ik in de ochtend een echt warme douche en een ontbijt met bruin brood.
Als ik zondag de keienstraten van Antiqua weer voel ben ik bijna bij mijn Casa als het verkeer voor me stopt. De processie komt er aan. De voorbreiding op Pasen. De motor kan ik gewoon laten staan want dit gaat even duren. Met mijn neus sta ik eerste rang als de processie langzaam naar me toekruipt. Het lijkt wel een Tour de France met een kopgroep, een enorm peleton en commercie aan de staart. De omvang is dito enorm. Honderden gelovigen in paarse gewaden maken ruim baan voor een gigantische houten draagbaar van meer als 20 meter met daarop een enorm beeld van de kruisgang van Jezus. Door het ongetwijfeld enorme gewicht van de draagbaar slingert het gevaarte door de ongeveer 60 dragers lichtjes van links naar rechts als een waggelende draak die met zijn kop op zoek is in de nauwe straten naar de jonkvrouw die hij begeert conform de legende van Sint Joris. Voor de draagbaar uit wordt dusdanig veel wierook gestookt dat de straten in nevel worden gehuld. De rook blijft lang hangen. Na de draagbaar volgt het orkest. Op vrijwel iedere hoek spelen zij hun muziek, melancholiek van toon. De draagbaar slingert dan voort in een tergend langzaam tempo. De wierook, nevel, muziek, de vele mensen in donker paarse gewaden met pij over het hoofd, de avondschemering. In mijn hoofd gaat de tijd terug en zie ik de Conquistadores vijf honderd jaar terug binnen trekken, met veel geweld, vernielzucht en zendingsdrang op zoek naar goud, een spoor van dood en verderf achterlatend in de inmiddels roemruchte ruinesteden (Palenque, Tikal, Zacaleu) waar wij moderne mensen op zoek gaan naar nieuwe indrukken en avonturen. Na een kleine twee uur mag ik de 23 paardekrachten van de motor (fabrieksopgave 1943), de Liberator oftewel hier El Libertador, eindelijk de sporen geven. Met El Libertador op weg naar ‘de redder’, El Salvador. Klinkt dat nou niet prachtig?
Hee J.G.
Tja in het kielzog van de Conquistadores zijn alle geneugten van de europese beschaving meegevaren. Niet zo vreemd dat de Katholieke kerk vooral in deze arme landen zoveel voedingsbodem heeft. De corrupte bovenlaag doet er zijn voordeel mee.Heb je nog meegekregen dat de Paus zich in allerlei bochten moest wringen om een Nazi Bisschop in het gareel te krijgen nadat deze weer in genade was aangenomen door Rome. Om nog maar te zwijgen over een Bisdom in Brazilie die een moeder wil vervolgen omdat ze het in haar hoofd had gehaald haar negenjarige dochtertje te laten aborteren nadat was gebleken dat de arme stumper (levensbedreigend) zwanger was geraakt van een tweeling van haar stiefvader. En dan hadden we nog een jonge vrouw in Italie die al 13 jaar in een diepe coma lag na een ongeluk, die mocht ook niet rustig heengaan van de paus. Zelfs Berlusconi vond het nodig zich ermee te bemoeien, wat men al niet doet om het electoraat te plezieren, schandalig gewoon. Je moet wel sterk in je gelovige schoenen staan om dit alles nog objectief te kunnen verwerken. Ik vind je beschrijving van st”Joris en de draak dan toch weer een mooi vergelijk, de heilige met een heidens monster, je vraagt je af hoe deze landen zich hadden ontwikkeld als Cortez was thuis gebleven Afijn tot zover het nieuws uit de beschaafde wereld J.G. Ja ik kan het wel over het weer hebben hier maar dat laat ik liever aan Harry over.
Ciao Ary.
Hi die Gerb
Bedankt Ary ,kan ik zelf het nieuws vertellen ,nu de geplande verhuizing naar Wales heb ik afgeblazen wegens het niet snel verkopen van mijn huis ,ik zou in grote problem en komen dubbele woonlasten en ik kan niet voorzien hoe lang het gaat duren ,jammer maar er zijn erge dingen
Dus ik blijf gewoon de flying Dutchman in Gouda
Leuk day je weer op pad bent en de El Liberator loopt okk op niet HD olie ga je goed en tot horens maar weer
Gr uit Gouda
Harry en Diane
There are four kind of birds in your yard: The ones that summer together
with you, those that spend the wintertime along (when you
are warmer), the temporary ones (like migrating thru),
then your permanent ones which you have year around. Bird design tattoos
have always sparked a pastime among tattoo enthusiasts and why not.
Hummingbird tattoos with vines and flowers will be a great design.