Like a talking stone

Like a talking stone

De woestijn blijft het centrale thema na Santa Ana. Via Guymas, verandert het landschap pas vlak voor Los Mochis. Door volop irrigatietechniek toe te passen zie ik af en toe water in slootjes en zelfs de rivier bevat wat water. Drie dagen woestijnlandschap is saai. Continue bergen in de verte en daarvoor wat lage struiken, een boom hier en daar en uiteraard cactussen in verschillende soorten en maten. De enige afleiding is tanken  (benzine en water), een tolstation met straatverkopers, een sporadisch dorpje (snelweg loopt daar dwars door heen, vreselijke verkeersdrempels zorgen voor stapvoets  tempo) en militaire controleposten. De controles laten mij tot nu toe ongemoeid, zij zijn meer bezig met verkeer richting USA. Meestal zijn het een stuk of 20 a 30 soldaten, zwaar bewapend en niet-te missen leger Hummers met grote mitrailleur met in de zon fel glimmende patroonbanden die op jouw weghelft gericht staat. Vlak voor Los Mochis is dat anders. Een paar honderd soldaten laten alles en iedereen uitstappen en keren alles ondersteboven. Tussen de steden rijden veel grote bussen, ook zij moeten stoppen en uitpakken. Ik ben alleen op mijn weghelft en vlak voor de controle hikt Betsy op de enorme verkeersdrempel. Met wat kunstgrepen houdt ik de motor draaiende. Onder een enorme partyluifel hangen kerels in vaalwitte plastic stoelen in zwarte en grijze pakken, zonnebrillen en eveneens zwaar bewapend. Mijn gestuntel leidt er toe dat 1 van hen mij gebaard om toch vooral vaart te maken en door te rijden, hij zwaait wat met zijn machinegeweer nonchalant in 1 hand naar me om dat duidelijk te maken, geeft een apart gevoel van binnen.

Los Mochis haal ik niet in daglicht.  De laatste twintig kilometer passeren in opperste concentratie. Donker is echt donker en voor een stad leven mensen in een soort van nederzettingen met wat stenen huisjes. Volop leven rondom en op de snelweg, naast de weg branden wat vuurtjes. Fietsers op de linker rijbaan tegen het verkeer in zonder licht, mensen die oversteken, auto’s die stoppen en van de weg afrijden of juist opdraaien. Ik ben blij als ik midden in de stad ben en een hotel vindt. Een politieagent help me om de motor over de drempel van de hotellobby te tillen. Die nacht staat de motor naast het biljart.

In de stad is het al 30 graden als Jorge me in de morgen aanspreekt over de motor in het benzinestation. Hij is biker en heeft net een ongeluk en een hernia achter de rug. Betsy is in zijn ogen een enigszins Duitse motor (?). Gelukkig spreekt hij Engels. Hij is kunstenaar, geeft workshops door het hele land en heeft als missie in ieder land van de wereld een talking stone te plaatsen. Een enorme steen die hij een karakter meegeeft door met andere stenen en materialen een gezicht te vormen. Behalve kunst heeft de talking stone als boodschap  de zorg voor de natuur. Affijn, met een talking stone in mijn binnenzak ga ik weer op pad.

In Culiacan vindt ik een motel uiteraard vlak bij een knooppunt van wegen. In de avond hang ik wat rond bij de bierverkopers. Een stenen gebouwtje op de hoek van het kruispunt waar de hele avond bier wordt gehaald en ijs om te koelen voor thuisgebruik, drinken bij de verkoop is uitgesloten (maar om de hoek …). Het is een prachtig punt, zwaar overbeladen pick ups, politie, militaire patrouilles in donkergroene camouflage en zwarte maskers (behoorlijk luguber), het komt hier allemaal voorbij. Behalve mijn gebrabbel met de bierverkopers en soms ook kopers, heb ik gezelschap van een Banda Sinaloase. Een 15-koppig muziekgezelschap dat op de hoek wacht tot iemand ze huurt voor een feest thuis, pick-up om de hoek met de grote instrumenten. Het is heel gewoon dat je een dergelijke club in huis haalt voor een feest. Als ik om 11 uur richting motel ga hebben ze nog steeds geen werk, evenals de Banda die verderop in de straat wacht, maar het kan nog steeds.

Vanaf Culiacan mis ik de tolweg en volg ik de normale snelweg. Tweebaansweg met niet al te veel verkeer. Alleen in de buurt van de stad is het druk en daardoor meer opletten i.v.m. je bent-geen-chauffeur-als-je-niet-inhaalt weggedrag. Op de rand van Mazatlan haalt een pick-up van de veiligheidsdienst me in en gebaart me te stoppen. Als ik stop begrijp ik niets van wat ze willen maar vooral blijven lachen, een machinegeweer ligt losjes op de schoot. Een omstander wordt erbij gehaald. Of ik reserve handschoenen heb die ik wil verkopen? Blijven lachen, nee, ik heb geen zelfde handschoenen bij me. Adios dan maar. In Culiacan heeft Mamberto al een hotel voor me in Mazatlan geregeld maar dat is een eind vanuit het centrum. Ik vindt onderdak in een klein motel midden in de oude stad. Mexicanen die in de stad werken en nog geen huisvesting hebben vormen de vaste bewoners. Het is oud en een beetje vervallen maar kleurrijk. In de avond vraagt een blonde dame wat info over de bussen. Geen idee. Haar man vraagt of ik motor rijdt. Van het een komt het ander en het blijkt dat ik praat met Gary Smith. De man die met een Ural met zijspan van Alaska naar Argentinie heeft gereden en zo nog wat trips op zijn naam heeft staan en daar DVD’s van heeft gemaakt (http/burrohas3wheels.com). Zij zijn met een boot vanuit Portland (Oregon) om hier te overwinteren. Of ik wil komen eten bij hen? Midden in de golden zone van Mazatlan (een kilometerslange reeks van resorthotels die werkelijk Zona Dorado heet) vindt ik de jachthaven, een andere wereld als de hitte, stof, drukte, straatverkoop, etensgeuren en bussen dan de oude binnenstad. Met hen trek ik nog meer op in de daaropvolgende dagen, o.a. een geweldige zaterdagnacht in de binnenstad.

Rijden door de stad is meestal fun. Meebewegen met het verkeer betekent gas erop en vooral blijven kijken naar onverwachte drempels of waterafvoer (gietijzeren roosters over de hele wegbreedte). Toch probeer ik hier vandaan de grote steden te mijden. Sinds Santa Ana stijgt de temperatuur met de dag en in de stad is het al gauw boven de dertig graden (Kreeftskeerkring inmiddels gepasseerd) en dat is best warm voor Betsy en mij. Vanaf hier blijf ik voorlopig de kustroute volgen.

10 Responses to “Like a talking stone”

  1. Dan and Mary zegt:

    Thanks for keeping us informed with your blog. We worry about your safety and Betsy’s good health.
    For us, two amazing concerts in one day.
    - The first, in the morning California time, via HBO, the inauguration concert described above. You would have loved it. Bettye LaVette was stunning. Most performers were singing with others with whom they don’t traditionally partner, or outside their traditional genre. (Sheryl Crowe and Will.I.Am come to mind). If I can conquer the technology, I’ll send a DVD.
    - The second, the incomparable Willie (thank you thank you). I know we were supposed to go Friday night, but I tried to get two more tickets for friends, and the show was sold out, so traded them in for four tickets for Sunday. then the friends got sick, so Kathy and John went with us. He was spectacular. Check your email (soon) for a picture (again, if I can learn how to transfer the picture from my phone!
    Wishing you safe and trouble-free travels and a break from the heat. You can always come back here – It’s about 20 degrees C and sunshine!

  2. heleen/dirk zegt:

    Talking stones.
    Ook tante Lenie heeft stones, nierstenen wel te verstaan en is hiervoor opgenomen in het ziekenhuis met nierbekkenontsteking. Het gaat al weer een stuk beter als vijf dagen geleden. Het avontuur begint NU.
    De groeten, Dirk Heleen, Jan pieter, Leny.

  3. Michelle zegt:

    Hi, talking stones, kidney stones and we must not forget The Rolling Stones. Maybe the musicians on the corner need to change their name to something stone or rock related. It may get them more business. We watched Obama’s Inaguration this morning and I’m sure the temperature in DC was -25 a little bit cold. Unlike your current temperature which is just a little bit warmer. Keep heading south as I’m sure by now you have a gotten some sun, by the time you reach Panama you’ll be a different colour all together (maybe). Obama’s speech was great and a few tears have been shed. Be safe, have fun and watch out for flying stones and moveable pool tables. Michelle

  4. Helen Strang zegt:

    hey JG
    Blij dat je overal goed doorheen lijkt te komen en dat Betsy zich goed houdt met die warmte. Ik zou me ongemakkelijk voelen hoor met al die mensen met geweren. Hoe vindt je het om door dit gebied heen te rijden?
    Hier in dit kikkerland is het waterkoud, wees dus maar blij dat je in wat warmere gebieden bent.
    Ik hoop dat we nog mooie verhalen van je krijgen.
    Safe yourney and good health.
    Helen

  5. Birgit & Micah zegt:

    Hey Jan Gerben!
    Your travels have taken you far down the road…it’s good to follow your progress, though the journey takes an amusing turn when read through the translator. We hope you find continued good fortune!
    We saw in the New York Times a week or so after you left, the beautiful frozen canals and skaters in the Netherlands…quite a contrast to your current conditions.
    Our thoughts are with you!

  6. Robert de Boer zegt:

    Jo JG,

    Wat een belevenissen. Nieuwe mensen, nieuwe contacten, nieuwe gezichten, nieuwe vergezichten, nieuwe gedachten. Man het klinkt
    allemaal geweldig en het ziet er goed uit ook aan je foto’’s te zien. Ontzettend leuke website en geeft een goede indruk van je belevenissen. Een boek is dat een idee…… Groet en see you Robert

  7. Free Music zegt:

    Hee Gerrit , Ai Gringo ,

    Ben je al een beetje gewend aan de Taco’s en Hot Burrito’s ?
    Goed dat de Grand Old Lady het nog steeds uithoudt.
    Ik vroeg mij af of jij nu wat The Trippp betreft een planning hebt gemaakt
    en hoe deze er dan uit ziet
    Wij gaan eind volgende week ( 8 februari ) naar Bali ( Indonesia ) , welliswaar niet op de motor maar toch .
    Misschien huur ik er daar wel 1 .
    Vandaag is de nieuwe Bruce Springsteen , Working on a Dream uitgekomen en gelijk de eerste dag uitverkocht.
    Wij haden ‘m in een mooie Luxe dubbel CD / DVD uitgave en LP voor weinig .
    Working on a Dream , wat een parallel met jouw avontuur.
    Tot ver maar weer.

    Natuurlijk namens Helma ,

    Adios Amigo,

    Cornelis

    p.s. poot van Ceesie , Idefix en Bobbie .

  8. HELLO JAN…!

    I HOPE THAT EVERYTHING IS OK, IN YOUR JOURNEY, I COULD’NT FIGURE OUT HOW TO USE THE TRANSLATOR TO READ YOUR WEB SITE IN ENGLISH..SORRY.
    IS IT POSSIBLE THAT YOU WILL ADD THE TALKING STONES WEB-SITE…?
    BEST OF LUCK IN YOUR TRIP…!
    REGARDS.
    PACO PEREZ LOPEZ. (LIKE A TALKING STONE.)

  9. janbruin zegt:

    hoi JanGerben Wat een avontuur en wat een ervaring Te Gek. Wiegert vertelde over jou en nu leef ik mee. Groeten van ons samen.Gouda

Leave a Reply

Kommentare zu diesem Post abonnieren.