To the heartlands

To the heartlands

Na bijna drie weken Vancouver zal het niet meevallen om weer op pad te gaan. Ik heb het hier ongelofelijk goed naar m’n zin. Canada rocks, big time (zelfs op muziekgebied, de nieuwe AC/DC single staat hier ‘gewoon’ op nummer 1 in de hitparade, luister eens online naar rock101.1 radio, local radio from Vancouver). Ben een soort deel van de Kotowski-familie hier geworden. Vader Stan is weer naar huis naar de andere kant van Canada en dat heeft mijn status van slaapbank opgekrikt naar een serieus bed. Dat heeft weer andere gevolgen nu Kasia (zes jaar) en haar vriendinnen me ’s-ochtends weten te vinden voor kussengevechten en alles uit de kast halen wat nodig is om mij uit bed te krijgen. In de middag ben ik wat met de motor aan het rommelen, of hang ik aan de koffietafel bij Deeley met de verzamelde oldtimers voor meer verhalen, of rij ik wat rond in de stad (geweldige boekhandels, Starbucks en andere verleidingen). ’s-Avonds bbq met luitjes uit de buurt of bands luisteren downtown.

Het lijkt wel vakantie hier, maar binnen deze weken ben ik behalve een soort onderdeel van de familie ook op andere wijze al bijna ingeburgerd. Twee middagen meegeholpen met een bbq in huizen voor mensen met een geestesziekte. Zo ontmoet ik daar Margret, begin zestig en zonder medicatie zo gek als een deur maar geboren in Nederland, als ik Nederlands tegen haar praat krijg ik in werkelijk feilloos Nederlands antwoord. Als ik niet beter zou weten had het gesprek over Rijnsburg en het Haagse, kwekers en de markt in Gouda net zo goed thuis kunnen plaats vinden. Vlak bij de House of blues op de Granville bevind zich een oud hotel dat nu in handen is van de gemeente. Vier verdiepingen en afgeladen met loggers (houtindustrie), millers (papierindustrie) zonder behoorlijk pensioen maar met verslavingen en junkies die daar hun (meestal) laatste dagen sluiten. Geeft een ander perspectief op mijn dag om daar te zijn en de mensen te zien. We waren daar om te parkeren op weg naar the Yale (house of blues maar ook rock’n roll, rockabilly, coverbands, gospel, 7 dagen in de week live bands). Michelle kent de werkers daar vanuit haar eigen projecten, gegarandeerd 100% toezicht op je auto als ze je maar kennen.

Het weer is tot nu toe geweldig maar de herfst is aanstaande. Vannacht regende het hard en vanmorgen een frisse wind bij een strakblauwe lucht. Vrijdag was ik op bezoek bij mijn neef George (Govert) op Vancouver Island, gevonden via de telefoongids. Ruim twee uur met de veerboot heen en dus ook weer terug. In de bossen daar zijn de bomen al aan het verkleuren. Veel bomen in een glooiend landschap tegen de bergen met daartussen weides en de oceaan altijd dichtbij. Het doet Engels aan. Ik had hem nooit eerder ontmoet maar toen ik hem belde om een afspraak te maken, was het alsof ik mijn oom aan de telefoon had. Oom Ab heb ik echter eenmaal ontmoet in 1973 of daaromtrent. Zelfde uitdrukkingen, gelaatstrekken. Ongelofelijk wat je allemaal ergens in je geheugen opslaat.

De reizigers die ik in Anchorage op de camping bij de Harley-dealer heb ontmoet zijn inmiddels thuis of al ten zuiden van mij. Steve heeft op tijd Florida gehaald en nogal wat storm mee gemaakt, zowel onderweg als tropische stormen in Florida, Helmar moest uiteindelijk voor zijn software werk terug naar LA en Rafael is al in Texas en op weg naar Arizona. Tijd voor mij dus om ook verder naar het zuiden te reizen. Hier vandaan ga ik via Canada HW 3 naar het oosten om via US HW 2 naar Montana (Kalispell) en US HW 93 verder naar het diepe zuiden te gaan. Montana betekent Rocky Mountains, Idaho is via rivieren afzakken naar de woestijnen van Nevada en Arizona. Het plan om via de kust (Seattle, Portland) naar San Francisco te gaan is daarmee definitief verlegd. In Ely (Nevada) bepaal ik of daar vandaan rechtstreeks naar SF ga of via een omweg van Arizona. Voornaamste reden om voor deze ‘heartlands’-route te kiezen is dat ik benieuwd ben naar de binnenlanden van de VS. Maar ook op deze route: Evel Knievel (de canyon waarover hij met z’n raket H-D is gesprongen), Ernest Hemingway (Sun Valley), Bonneville (zoutvlakte en world speed records) en als ik na Ely verder ga naar het zuiden: Las Vegas (filiaal Zero Choppers) en de Smoke Out West in Arizona. HW 2 en 93 zijn two-lane higways, vergelijkbaar met provinciale wegen.

De foto is genomen bij Fred thuis (spatbord reparatie) van een origineel olieverf schilderij van David Mann, 100% cool!

14 Responses to “To the heartlands”

  1. Ron zegt:

    Hallo Jan Gerben

    leuk om je verhalen te lezen ( lijt net of ik het zelf beleef) zoals jij dit schrijft
    Wij hebben het net achter de rug Grand Canyon en las Vegas is echt super gaaf ik kijk alweer uit naar je volgende verslag have fun en ride safe

  2. Ariena Blom zegt:

    Hallo Jan Gerben,

    Ik vind het leuk om je belevenisen te lezen. Ik kijk alweer uit maar de volgende.
    Lees je email ook even.
    Bruce is vandaag jarig . 59. Proost.
    Drive safe, and till soon.
    Groetjes
    Aiena

  3. Harry zegt:

    Hi vriend

    Het is maar goed dat je weer weg gaat, heb je ook geen lastdat je kont lui wordt,heel veel zeplier onderwg naar het volgende punt.Blijf ons verrassen met je schrijfkunst

    Gr

    Harry en Diane

  4. Helen Strang zegt:

    He JG
    Goed om te horen dat je het naar je zin hebt. Je bent wel een schrijver hoor. Ik vind het leuk om je verhalen te lezen en je beleeft leuke dingen.
    Ik zou wel een uitstapje maken naar Arizona, dat is erg mooi.
    Rij rustig en veel plezier. Kijk al uit naar je volgende verhaal.
    Drive Safe.
    Helen

  5. De buurtjes van 56 zegt:

    Ha die Gebster,

    Gaaf verhaal en denk een goed plan om ook eens in de ‘heartlands’ te kijken, wij zijn benieuwd. Hier alles goed. Marion een baan na 9 maanden vrij (lekker hoor) en een nwe motor. Jawel, een f650 gs van hoe kan het ook anders het welbekende merk uit Bayern. Goede wendbare eenpitter voor het woon-werk verkeer (werd een beetje gek van de files).

    We zijn benieuwd naar de rest van de verhalen!!!
    Succes & de groeten,
    Marion & Dennis

  6. H. Bouter zegt:

    Beste Jan Gerben,

    Ik volg af en toe je reisverslagen en lees ze met plezier. Ik vond het leuk om de foto van dat baptistenkerkje te zien (in augustus al geplaatst). Ik wens je een goede reis toe via de ‘heartlands’ naar San Francisco en verder. Fijn dat je een gezellige tijd hebt gehad in Vancouver. De ark ligt nog steeds aan het Regentesseplantsoen en ik zie geen bijzondere dingen. Hartelijke groeten, je buurman van nr. 9, Hugo Bouter

  7. Roy van Hutten zegt:

    Hi Jan Gerben,

    Ben net terug van vakantie. Lees vanaf nu je reisverslagen weer. Lijkt me schitterend wat je allemaal ziet. Ik heb ook een flinke reis achter de rug, maar minder spannend in een auto, lijkt me.
    Bewaar ook wat verhalen voor in Nederland tijdens de borrel.

    Roy en Ans

  8. leen jordaan zegt:

    jan gerben, hartstikke leuk om je verhalen te lezen, en zeker nu je naar arizona gaat ligt mijn hart open, tucson met old tucson waar de films zijn opgenomen, een geweldige woestijn waar ik in begin 90e jaren doorheen ben gereden, fantastische dessert, ik hoop dat je daar net zo geniet als je nu doet, we horen t wel weer.

    gr

    leen

  9. toine zegt:

    Hoi JG,

    wat gaaf allemaal….lijkt een beetje op de reisprogramma’s van wijlen Boudewijn Buch of Michael Palin…Je bent nu dus aan het afzakken van Canada into the USA. Ga je ook nog naar Monument Valley (deze achtergrond is natuurlijk bekend uit de klassieke westerns met John Wayne)…en kom je nog in Reno en Tulsa (Oklahoma)..vd geweldige zoetsappige song van Gene Pitney. En je hebt natuurlijk ook n beetje het Easy Rider gevoel onderweg. Leuk dat je het echte leven vd gewone canadezen en amerikanen meemaakt. Eus en ik gaan in december naar Miami,Florida (3 dec tm 8 dec) om vervolgens door te reizen naar San Jose (Costa Rica). Dankzij de vrije val vd us dollar hebben we een Ford Mustang cabrio gehuurd. Lekker patsen dus en natuurlijk effe rondrijden met deze bak in het glimmende Palm Beach…ben jij toevallig in dec nog in de USA?? Dollartechnisch gezien heb je de juiste tijd gekozen voor deze gave trip. Wat gaat het toch slecht met de VS (Bush en zijn mede bendeleden hebben het land een hoop ellende gebracht) Zelf heeft dit gajes zijn zakken goed gevuld de laatste 8 jaar. Het wordt tijd dat dit tuig opgeflikkerd is en dat de democraten de dienst gaan uitmaken, zodat het land weer rechtvaardig wordt bestuurd. Sorry…ik moest dit effe kwijt…maar je zult het wel merken onderweg. De gewone amerikaan is mooi de lul geweest onder het Bush regime. Nou…bij deze wensen we je nog een mooie tijd toe daaro…
    groetjes uit het verregende Boxtel ( wat hebben we toch een fuckzomer gehad)
    p.s. wat dat betreft heb je wel de juiste tijd gekozen voor deze gave trip

    tot weerziens
    Toine en Eus

  10. steve zegt:

    I thought you might have found a home… glad to see you’re still ridin’ on… You may get an e-mail from a friend, Leen, she’s interested in your houseboat. I’m stuck here in Belgium, with the crap they call weather… rain, rain, and more rain. Wish I was on the road again with you…….steve

  11. There’s definately a lot to know about this subject.
    I really like all of the points you have made.

  12. I know this website gives quality dependent content and additional data, is there any other web page which presents
    these information in quality?

  13. I am genuinely pleased as well as your writing talents and in addition together with the format on your blog page. Is the a new settled subject or would you colorize it for you yourself? Anyways keep up the excellent top quality producing, it truly is extraordinary to find out a terrific blog page like this one right now online French tutors.

Leave a Reply

Kommentare zu diesem Post abonnieren.