Drup, drup uit m’n mouwen, handschoenen, helm etc. Bij het depot met de Lib tussen de truckers, ‘nee, je moet aan de overkant wezen voor de douane’. Bij de douane is mijn Carnet gelukkig een bekend fenomeen. Na de eerste stempel volgt geen tweede. ‘Kan dat gelijk?’, ‘Nee pas als de motor de EU verlaat’, ‘Ja maar hij gaat de EU verlaten’, ‘daar waar je de EU verlaat krijg je de tweede stempel’, ‘maar dat is Frankfurt’, ‘daar is ook douane’. Tja dan volgt die daar dus nog wel die tweede stempel….
Met het Carnet op zak kan ik de DHL blij maken. De DHL is voor mij Katja geworden, zij behandelt mijn aanvraag. Langzaam begin ik de wereld van het transport enigszins te begrijpen. Als ik woensdag (wel graag de exacte tijd aangeven) bij de DHL m’n motor achterlaat, gaan zij inkratten en wegen, als ik dan betaald heb, dan pas wordt het transport ingepland. Donderdag weet Katja dat wel. Transport duurt meestal een weekje. Snel rekenen leert dat ik dan zomaar 4 dagen zonder motor kan zitten, niet echt fijn en waarschijnlijk niet goedkoop, reisdagen zonder reismogelijkheid. Oef, dat betekent dat uitstel opnieuw een reeele mogelijkheid wordt. Voorlopig eerst woensdag maar naar Frankfurt, heb ik een afspraak met Katja en ik moet nog veel geld meenemen ook, geen pin of credit card, Cash bitte, ja, ja, I know, Cash is King!
